uwieńczyć — dk VIb, uwieńczyćczę, uwieńczyćczysz, uwieńcz, uwieńczyćczył, uwieńczyćczony 1. «ozdobić wieńcem, kwiatami» Stół uwieńczony kwiatami. Posąg uwieńczony girlandą. 2. książk. «zakończyć pomyślnie, ukoronować» Długotrwały wysiłek uwieńczyło… … Słownik języka polskiego
skroń — ż V, DCMs. skrońoni; lm M. skrońonie, D. skrońoni, N. skrońńmi 1. «okolica głowy człowieka i ssaków wyznaczona zasięgiem kości skroniowej» Lewa, prawa skroń. Znamię, blizna na skroni. Krew pulsowała mu w skroniach. Dzik został trafiony kulą w… … Słownik języka polskiego
wawrzyn — m IV, D. u, Ms. wawrzynnie; lm M. y 1. «Laurus nobilis, drzewo (lub krzew) z rodziny wawrzynowatych, o wiecznie zielonych, skórzastych, aromatycznych liściach używanych jako przyprawa kuchenna; rośnie dziko w strefie śródziemnomorskiej, gdzie… … Słownik języka polskiego
wieńczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, wieńczyćczę, wieńczyćczy, wieńczyćczony {{/stl 8}}– uwieńczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} zdobić wieńcem, kwiatami, girlandami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wieńczyć stoły kwiatami. Fronton… … Langenscheidt Polski wyjaśnień